NEVBAHAR

Işıklarla geldi yine yeni bir bahar.
Arılar böcekler, çiçekler uykusundan uyanıyor.
Kuşlar daldan dala konarak müjdeliyor gelen baharın güzelliğini.
Bir renk cümbüşü sarmış ana toprağı, yağmurla sevişirken meyve çiçekleri.
Uykudan uyanan bebekler gibi, gülümsüyorlar doğaya nazlı, nazlı.
Pek yakında el etmeye de başladı başlayacak bahçelerin top, top kirazı.
Bayram şekerine dönecek hayat, yeşil dallar arasından gülümsedikçe herklerin hası.
Rüzgâr da hızını keser bu günlerde, kıyamaz savurmaya baharda çiçekleri yaprakları.
Ilık, ılık dolmaya başlar gönlümüze nevbaharın bin türlü sazı.
Mayıs ayı hayallerin, sevgilerin ayıdır.
Yağsa da üstümüze çisin, çisin yağmurlar, şemsiye bile açmaz insanlar.
Sevda açan çiçekler, herkesi aşka davet eder.
Silinir gönüllerden hüzzamlar, gönül tellerine ezgiler sunar baharla gelen handeler.
Yol boylarında gelincikler sevginin rengiyle övünsün dursun, insanlar da gelincikler kadar özgürdür bahar gelince.
Gökyüzü bile yıldızlar serer yerlere, tabiatın rengârenkleri buluşunca göklerde.
Pembe beyaz elma çiçekleri, akşamın batışını şeftali çiçeklerinde, kar beyazı erik dalları, sarı, mor akasyalar, mis kokuları ile donatırlar sokakları.
Vızır, vızır arılar çiçekten çiçeğe konar, kuyruğunda iğnesi var deseler de galiba yalan.
Baharda her şey yenilenir ve yeniden doğar.
Bu güzelliklerin içinde üstüm başım, ellerim saçlarım bahar kokuyor.
Avuçlarımdan su içiriyorum kuşlara arılara.
Kediler, köpekler uzanmış güneşe karşı dört bacağı dört direk, saray benim neme gerek dercesine.
Dereler gönüllerde çağlarken, söğüt dalları sularla sarmaş dolaş.
Herkesi bir başkalık sarmış baharın gelişiyle.
İnsanla doğa arasında bir köprü, sevgiler bulaştırmış insanların diline derken yokluğunun ağına düşüverdim ben yine.
Soldu etrafımda açmış pembe güller, karanfiller.
Aniden üşüdüm.
Oysa bitti sanmıştım gönlümdeki yası, baharın doludizgin gelişiyle.
Yine baharı yaşayamadan hazan düştü yüreğime bahar kokan dünyamın sensiz seherlerinde
Gönlümün yaralarından gülümsedikçe dudak izlerin, dünyayı kuşattı sanki sensiz kucağı bu sensizliğin