MENFAATİN DİZLERİNE

İnsanların dostluğunu sevmiştim, dostlar dostlara düşman.
Adaleti özgürlüğü sevmiştim, adaletler özgürlüğe düşman.
İnsanların okuyanını sevmiştim, insanlar okuyana düşman.
Geceyi gündüzü sevmiştim, karanlıklar aydınlığa düşman.
Yaşamı umudu sevmiştim, yaşam umuda düşman.
Gönüllerde izi sevmiştim, gönüller kalıcı izlere düşman.
Ülkemi, ülkeleri sevmiştim, ülkeler ülkelere düşman.
Kardeşliği sevmiştim, kardeşler kardeşe düşman.
Ağlamayı gülmeyi sevmiştim, ağlamak gülmelere düşman.
İnsanları hayvanları sevmiştim, insanlar hayvanlara düşman.
Sadakati sevmiştim, dalkavuklar sadakate düşman.
Ateşi ormanları sevmiştim, ateşler ormanlara düşman.
Aşkı gururu sevmiştim, gurur aşklara düşman.
Dinleri dilleri sevmiştim, dinler dillere düşman.
Politikayı sevmiştim, politikacılar bir birlerine düşman.
Solumu sağımı sevmiştim, onlar da sağa sola düşman.
Barış için savaşanları sevmiştim, savaşlar barışlara düşman.
Ben sevmeyi sevmiştir sevgisizliğe baş eğmiyor diye.
Sonunda ne göreyim, sevgi oluvermiş menfaat kapısında köle
Emzirip duruyor koynunda çıkarları habireee.