KADIN

Kadın deyince aklımıza neler, neler neler gelir ama başta annemiz gelir değil mi?
Evinim Kraliçesi, hizmetçisi, iç işleri Bakanı, cam biberi, emekliliği hak etmeyen emektar, evlâtlarının üstüne titreyen melek, bazen de şeytana kardeş, böylece sürüp gider bu liste, Varlığımız da hayatımızı sürdürmemiz de kadın dedikleri 0 yüce varlığın mucize sevgisinden geçmez mi?
Bembeyaz önlüğünde sabahları taşıyan bir doktor, hemşire, inşatlarla gökyüzünü kucaklaştıran mühendis, titreyen minik ellerden tutarak okuma, yazmayı öğreten, gülüşlerinde yarınların anahtarını gizleyen bir öğretmen, mavi semaların fatihi, ön saflarda giden bir işçi, gözlerinin nurunu dökerek güzel giysilere can veren bir terzi, tasarımcı. Gözlerimize bakınca kaderi yazabilen bir şair, yazar, güftelere can veren bestekâr.
Sabahın erken saatlerinde rüzgâr hızıyla iş yerine koşan bir fabrika kızı,12 saat tezgâh başında kalan, içi kan ağlasa da, acılarını tebessümlerin arkasında gizlemeye başaran, bazen bir taksinin direksiyonunda gülen gözlerle bir bayan şoför. Siyaseti kucaklayıp ülkesinin kaderini çizen, bazen de dünyalara meydan okuyan bir iş kadını. Yorulduğunu bilmeyen, geceler boyu yavrusunun başında uykusuz geceler geçiren bir anne. Ne olursa olsun, bir kadın her şeyden önce annedir, bazen kadınlığını unutur yarınların endişelerinde, bazen ilacımı içmem diye tutturan yavrusunun bükülmüş dudağında, bazen de eşinin onu umursamaz davranışlarında kırılır dökülür ama ödün vermez.
Eştir, sevgilidir, arkadaştır annedir, kimi inatçı, kimi fedakâr, kimi gözleriyle vuran, kimi de öylesine sevecen mi sevecen.
Onun dokunduğu yerde kuru dallar çiçek açar.
Çelikten kale gibidir ama çoğu zaman baş eğen yine o olur, ölmeden mezara gömülen de.
Bakışları ile karanlığı deviren olsa da, kıymeti bilinmeyen de, sacından sürülen de, gülüşüyle hayat veren de yine kadındır.
Kadın hayatın dekoru, yarınların mimarıdır, yılda bir kere anılsa da o her anımızda vardır ve var olacaktır.
Kadınsız bir hayat dalları havada bir ağaca benzemez mi??????????????