HAYAT SAYFAMIZ

Bir arkadaşım bana, her zaman sabahları gülerek uyan, aynaya gülerek bak, hayat gülsün sana diyordu.
Son zamanlarda sabahları gülerek uyanamaz hale gelmiştim.
Ulusal acılar, hayatın omuzlarımıza yükledikleri, vefasızlıklar, vurdumduymazlıklar tüm çabalarıma rağmen gülüşlerime mani olmaya yetiyordu.
İçimde hep eksik bir şeyler gelip takılıyor kafamın bir köşesine, gülmek şöyle dursun kimi sabah sesim bile çıkmıyordu.
Bu sabah kuşların serenadı ile uyandım güne.
Perdeyi araladım güneş el ediyordu bulutların arasından nazlı, nazlı. İçimde bir kıpırtı duydum.
Baharın gelişinin ayak sesleri mi acaba diye düşündüm, ama henüz zaman çok erkendi bahar için
Sonra çözdüm bilmeceyi, yalancı bir bahara aldanmıştı gönlüm, şubat ayı ortasında.
Bahçemdeki fidanlara biz göz attım hala kış uykusundalar.
İnsanla tabiat arasında ne kadar da yakın bir benzerlik var düşüncesi bir sürü sorulara boğdu beni.
İnsanoğlu doğuyor, büyüyor yaşıyor ve yaşlanıp gidiyor geldiği yere.
Toprağa atılan bir çekirdek bile zamanla boy veriyor, fidandan ağaca dönüşüyor.
Sonra meyveye bürünüyor, sonbahar gelince de sessizliğe dalıyor.
Sonbaharda yeşilini soyunan dallar ilkbahar gelince yeniden hayat buluyor.
İnsanoğlu ise bir kere veda etti mi dünyaya geri dönüşü olmuyor.
Burada insan ve tabiata ayrılıyor artık.
Keşke insanoğlu da, doğa gibi her yıl yeniden doğabilseydi. Belki o zaman daha az yanlış yapar ve değerlere daha çok değer veren olurdu belki.
Mademki tabiat kadar güçlü ve ölümsüz değiliz, mademki sayılı günlerimiz, yaşanacak güzellikleri, yapılacak işlerimizi yarınlara erteleme hakkımız da sıfır olmalı.
Çünkü yarın olmayabilir.
Ayrıca insan olarak yarınları çok severiz, bazen de tavsiyelerde bulunuruz bir birimize.
Üzülme, bu günün yarını da var diye tavsiyelerde bulunuruz bir birlerimize.
Yarınların olup olmadığını bilmiyorsak eğer, gönül kırmayı, surat asmayı çıkarmalıyız hayatımızdan.
Elimizde olan hiçbir güzelliği ertelemeden, gün bu gündür diye, en olmayacak şeylerden zevk almayı öğrenmeliyiz.
Gün bu gündür felsefesinden çıkacak olursak yola; yaşanmamış günleri, söylenmemiş sözleri, ulaşılmamış yolları, yazılmamış şiirleri, imkânsızlık yollarını geçirmeden hayat sayfamıza, çıkmamalıyız yola.