GÜVEN

Güven dizimizin dibine hapsetmek değil, özgür bırakmaktır.
En mutsuz anlarda bile şöyle bir ufacık güven damlası nasıl da huzur verir insana ve bir anda dünyaya olan bakışımızı değiştiriverir.
Güvensiz yaşayan insanların hayatlarına güneş doğmaz, şüpheler gölgeler onu.
Bir kurt gibi kemirir insanın içini güvensizlik.
Çoğu zaman gülmeyi bile unutmuş olduğumuzun farkında olmasakta hatırlatanlar olur.
Eşimize, arkadaşımıza, çocuklarımıza, sevdiklerimizi güvenle bakmalıyız, aksi halde şüphelerimiz yarınlarda önümüze aşılmaz bir dağ olarak çıktığında, artık aradığımız ve huzur bulacağımız o güveni kendimizde bile bulamaz hale gelebiliriz. Herkesten şüphe duyarak, acılar içinde hayatı sürdürmek yerine, biraz güvenmeyi denemekte yarar var.
Herkese şüphe ile yaklaşırsak bize güvenle yaklaşan olur mu acaba?
Alıp gönlümüzü şöyle bir gün karşımıza unu kepeğinden bir ayırabilsek, kaybettiğimiz gülüşümüzü, huzurumuzu geri alabiliriz. Ay nereye gitti, ay kiminle konuştu, ay kime baktı, gibi asılsız düşünceler sinsi sinsi hastalıkların davetiyesidir.
Böyle şüpheci davranışların zararları çok yönlüdür.
Karşı tarafı sıkboğaz ederken bizi de zehirler çocuklara, yakınlarımıza kötü örnek oluruz.
Mesele baştan kendimize olan güvendir, kendisine güveni olmayan başkalarına asla güvenemez değil mi?
Unutmayalım ki sevginin diğer adı da GÜVEN’DİR.