GÜNLERİ KISALTTILAR

Günler artık 24 saat değil.
Çocukluğumuzda günler 48 saatti. Uyumaya da yeterdi, oynamaya da, okula gitmeye de, yemek yemeye de, su içmeye de, saz çalmaya da, sevmeye de, sövmeye de, küsmeye de, barışmaya da, saklambaç oynamaya da, ip atlamaya da, top oynamaya da…
Çünkü 48 saatti.
Yaşa yaşa bitmez.
Çocukluğumuzda paralar kocamandı, büyüktü, iriydi şöööyle somun gibi. Hattâ bazen sofra kadar.
Şeker almaya da yeterdi, resim çekilmeye de, bisküvi almaya da, karamela şekeri almaya da, kıstırma almaya da, tabancaya mantar almaya da, gazoz almaya da…
Çok kocamandı paralar çocukluğumuzda.
Harca harca bitmez.
Çocukluğumuzda ekmekler de büyüktü.
Bize de yeterdi, kediye köpeğe de, anaya, babaya, kocanaya, ebeye, dedeye de…
Bir sürü kardeştik, ekmek hepimize yeter, artardı bile.
Çok kocamandı ekmekler.
Ye ye bitmez.

Büyümeye özendik.
Özendikçe büyüdük.
Büyüdük olur olmaz.
Kararsız, zamanlı zamansız büyüdük.
Bilmem özendiğimiz için mi büyüdük yoksa zaten büyüyecek miydik?
Kural bu muydu aslında?
Genel geçer büyümekten yana mıydı?

Biz büyüdük, paralar küçüldü, ekmekler küçüldü, dünya küçüldü, dağlar alçaldı.
Biz büyüdük, onlar küçüldü.
Biz büyüdükçe günlerin boyunu kısalttılar.
48 saatti çocukluğumuzda.
40'a indirdiler önce.
Biraz büyüdük…
30'aindirdiler.
Sonra bir daha ayarlama yaptılar bizim büyümemize bakarak ve günle gecenin boyunu 24 saat yaptılar.
Uzun bir zaman böyle kaldı.

Büyüdük, büyüdük derken…
Baktık ki fazla büyümüşüz.
Büyümemiz, büyümekten başka her şeye benzemiş.
Küçülmeye başlamışız.

Akşamları uykuya yatıyoruz yine…
Sabahları kalkıyoruz, uykuya doymamışız, bedenimiz dinlenmemiş.
Demek ki geceleri kısaltmışlar.
Yeterince uyuyamamış, dinlenememişiz.
Gündüzleri işimiz var birkaç çeşit.
Yapmaya yelteniyoruz, gün yetmiyor.
Gidecek yerlerimiz var türlü türlü.
Gitmeye yelteniyoruz…
Hangi birine?
Bir güne sığdırmaya çabalıyoruz.
Gün yetmiyor.
Zaman yetmiyor.
Günler ve haftalar yetmiyor.
İşlerimiz var yapacak, çeşit çeşit.
Hangi birini!
Yetmiyor günler, haftalar, aylar; yetmiyor yıllar.
Bir de bakıyoruz…
Meğer, günlerin boyunu kısaltmışlar.
Bir iki saatlik mi yapmışlar!
Yoksa!...
Gözümü açıyorum gün başlıyor, kırpıyorum bitiyor.
Bu kadarcık.