EMEKLİ POLİSLERLE BAŞLAYAN GELENEK

Türk Polis Teşkilatı'nın 171. Yıldönümü vesilesi ile ziyaretinde bulunduğum Kırklareli Emniyet Müdürü Sayın Mehmet Emin Akay ile görüşürken emeklilikten söz açıldığında il bazında Kırklareli'nde 400'ün üstünde emekli polisin yaşadığını, geçen yıl onlar için bir moral gecesi yaptıklarını, bu yıl da bu moral toplantısını yaptıklarını söyledi. İlgimi çekti. Çünkü ben de bir emekliyim. Batılı ülkelerde bu tür moral toplantılarının yapıldığını, yaşlı insanların buna ihtiyacı olduğunu okumuştum. Gerçi kurum ve kuruluşların içinden bazıları emekli olan personelleri için yemekli toplantılar yapıyorlar, söyleşilerde bulunuyorlar ama bu gönül alıcı toplantılar düzenli olmadığı gibi gelenekli olanı da yoktur.
Çalıştığımız yerden emeklilik yeni bir hayata geçiştir. Yıllarını çalıştığı yerde bırakıp hayatın boşluğuna bırakılan emekli insan bu ayrılığı kolay kolay içine sindiremiyor çünkü işyerinde alıştığı şeyler, yaptığı işler artık hayatında yoktur. Onlar geride kalmıştır. Mesleği ile ilgili çalışma ve yaşam biçimi bittiği için emekli insan kendinden bir şeylerin alındığını düşünür ve bunun etkisinden kolay kolay kurtulamaz. Strese girer. Mide krampları başlar, tansiyon yerinden oynar. Bizim emeklimiz bunları aşar da üst düzey emekli bürokratlar kolay kolay alışamazlar. Çünkü yeni hayat kuralsızdır, ani kararlar, girişimler etkili olur. Çünkü onlar düzenli yaşamışlardır. Memuriyetin gerek ve gerçekleri bir alışkanlık haline gelmiştir, bırakılmaları zordur. Bütün bunlar emeklinin hayatında yeni çizgiler, yeni oluşumlar meydana getirirler. Bu nedenle emekli insan kaybettiği resmi statüyü sivil hayatta bulamayacağı için emekli olduğu işyerinin kendisine ilgisini sürdürmesini ilgiyle karşılar. Sevinir, emekli olduğu yörenin yöneticilerini över, takdir ettiğini söyler.
Kim ne söylerse söylesin emekli insan emekli olduktan sonra bir süre kendisini boşlukta hisseder. Bu boşluk bazı emeklilere malını mülkünü kaybetmiş gibi gelir. Bu süreçte emekliyi meşgul edecek bir şey yoktur. Onun için on milyonun üstünde olan emekli insanların psikolojik bir çöküntü yaşadıklarını, yaşayabileceklerini düşünerek emekli oldukları kurum ve kuruluşlar tarafından bir moral programı uygulanması bence yerinde olur. Sayın Emniyet Müdürü Mehmet Emin Akay bu geleneği başlatmıştır. Bu gelenek-görenek değildir. Bu gelenek bireysel ve toplumsal psikolojik bozuklukları iyileştirme hareketidir ve temelde ince ayar bir toplumsal dayanışma ve yaşama süreci içerisinde olmaktır. "Bizi artık ne arayan ne soran var" diyen emekliye bir kadirşinaslık mesajı vermektir. Unutmayın ki bizim insanlarımız beraber göründükleri yerde yalnızdırlar, bir başka dünyada yaşıyormuş gibidirler. Yalnızlık da toplumsal etkinliklerle beraberliğe dönüşür. Batılı insan kendisini yalnızlıktan kurtarmıştır. Gönüllü olarak bir yerde birkaç saat meşgul oluyordur. Bizde ise böyle bir gelenek yoktur. Yalnızlığı seçmişizdir. Ancak hanımlar "günler" düzenleyerek bu yalnızlığı gidermişlerdir. Onlar günlerde, emekli erkekler kahvelerdedir. Buna çıkış yolu organizasyonlardır.