DEVRİMCİ'Yİ ANARKEN

Nasuh Mitap, sonsuzluğa gideli bir yıl olmuş bile.
3 Kasım 2014'te yitirdiğimiz, 6 Kasım'da sonsuza uğurladığımız Nasuh Mitap, gidişinin birinci yılında, 7 Kasım 2015'te, yoğun bir topluluk tarafından anıldı.
Doğduğu topraklar olan Kırklareli'de, Paşa Kafe'de gerçekleşti anış töreni.
Yine Trakya'nın her noktasından gelenler vardı.
Yine İstanbul'dan otobüsler tutulmuştu ve yine Anadolu'dan beri sayısız insan, yürekli ve içtenlikli devrimciler Kırklareli'deydi, Nasuh Mitap'ın anısı önündeydi.
11,30'da başladı anış etkinliği.
Sol yumrukların havaya fırladığı saygı duruşunun ardından…
Tanıtıcı konuşmalar yapıldı.
O'nunla ilgili belgesel izlendi. Ses kaydı son derece bozuk olan belgesel, sonuna kadar izlenemedi tabi. Yazık olmuş. Dileriz düzeltilir, düzenlenir de bizlere de izlemek olanağı olur.
O'nun yaşamından kesitler anlatılırken, özdeyiş biçiminde birkaç sözünü not ettim. Paylaşayım, sizlere de ulaşsın:
"Aynı düşünceler aynı tarafa; ayrı düşünceler ayrı tarafa," demiş.
Bir de demiş ki:
"Yürümek, yürümeyenleri boş sokaklar gibi arkada bırakarak."
Ne kadar güzel söylemiş. Ne kadar anlamlı, ne kadar şiirsel.
Eşi Alime Mitap diyor ki: "Lise sonda ders çalışmıyorduk. Çünkü ders çalışıp başarılı olarak okulu bitirmek o dönemde ayıp sayılıyordu. Devrim davasına ihanet gibi bişeydi. Süreçten kopmaktı. Nasuh, bunu anlayınca bana kesin direktif verdi, 'derslerine çalışacaksın, okulunu bitireceksin,' diye. Zaten o sırada aileler düğün hazırlıklarına başlamıştı. Oysa bu bizi ilgilendirmiyordu."
Sürdürdü konuşmasını Alime hanım: "Suratında, sakalının bir tarafında beyaz bir hat vardı. Yaşı daha yirmi sekizdi oysa. Bir gün bunu sordum. 'Mahir Çayan'ın vurulduğunu duyduğum an oldu bu. Sinirsel bişey demek ki,' dedi."
12 Eylül yargılanmasında ettiği bir sözü aktardı bize: "Tarihin ve halkların vicdanı vardır."
Cahit Akçam geldi huzurumuza. Mikrofonik olmayı pek sevmeyen bir adam. Mikrofonsuz konuşmayı, bize birinci elden seslenmeyi düşündü, denedi, olmadı. Salon büyük. Duyan var, duymayan var. Sesin ulaşabildiği yerler var, ulaşamadığı yerler var. Israrlar üzerine, çaresiz, mikrofonu aldı eline.
Nasuh Mitap'tan ve Devrimci gelenekten yana, anı küpüymüş meğer. Konuşması alabildiğine akıcı, etkili, inandırıcı, içtenlikli, coşkulu.
Bir nedenle, demiş ki Nasuh Mitap: "Öyle günler gelecek ki, arkadaşlarımızın cenazelerini kaldıracak ne fırsat, ne de olanak bulabileceğiz. Arkadaşlarımızın cenazelerine şöyle bir bakıp öte yürüyeceğiz."
Zamanın koşulları ağırlaşıyordu demek ki. On beş, on altı yaşlarındaydım o zamanlar. Kepirtepe'de öğrenciydim. Günlük gazete abonesiydim. Her gün gazete okuyordum. Kasvetli, kâbus dolu günlerdi. Gençler, çok büyük bir mücadelenin girdabına dalmışlardı, anımsıyorum.
"Bir subayın attığı bir tokatla kulak zarı patladı. Sevk alıp revire gitmedi. 'Nasıl, seni kendimize mecbur ettik. İlaç için bize muhtaç oldun!' dedirtmedi. Bizden aldığı ilaçlarla kendi kendini tedavi etti."
Bir becerisinden söz etti Cahit Akçam: "Çok iyi satranç oynardı. Satrançta beş altı hamle sonrayı hesaplardı. Yaşamında çok sonrasını görerek ve hesaplayarak bilir ve yaşardı."
Bir başka yanına değindi: "Belindeki ağrı nedeniyle futbol oynayamazdı ama bizi futbol konusunda güdülerdi. Taktikler veriyordu."
Ve bir kısa not, Akçam'dan aktararak: "Mahir Çayan ona Nasuhî derdi ve o da bundan çok hoşlanırdı."
Ve de… "Salatalık için hazırladığı marul ve maydanozları çamaşır suyuna yatırırdı. Bundan, bizim ısrarımızla sonradan vazgeçti."
Evet. Bu ve buna benzer anılarla… Bir Devrimci'yi, ölümsüzlüğünün birinci yılında andık. Bir bestemde söylediğim biçimde gitti: "Ya açarken yapraklar, ya solarken çiçekler, gelecek o melekler, beni götürecekler." Tıpkı Atatürk gibi, bir "kasım" günü yolcu etmiştik, bir yıl sonra başka bir "kasım" günü andık, ölümsüzlüğünün yıl dönümünde.
Sloganlarla yürüdük mezarına. "Buradayız! Meraklanma, endişelenme!" dedik.
Hep bu izde olacağız.
Çünkü topluluk şöyle haykırıyor: "Nasuh Mitap Kavgamızda Yaşıyor!"
Ve bir şey daha söylüyor topluluk: "Dev-Genç Yürüyor, Kavgamız sürüyor."
İnadına…