Bir aşk hikâyesi

Birlikte büyümüşlerdi, çocukluk yılları, okul yılları liseye kadar hep beraber geçmişti.
Komşu çocukları oldukları için zamanın her dilimini paylaşıyorlardı.
Stoyço ve Fatme'nin sevgileri dile düşmüştü, ne de olsa köy küçük ve insanların alışmadığı bir aşk hikâyesiydi bu. Birara gizlemeyi düşünmüşler, insanların karşısında soğuk davranış sergilemişler bu defa da gözleri kaçar olmuş biri birilerine.
EEEEE aşk ve hürriyeti gizlemek kolay mı?
Onlar gizlemeye çalıştıkça daha fazla öz izleri çökmüş üstlerine ve köyde dedikodu almış yürümüştü.
Haşimlerin Fatme'si Bulgara bakıyormuş marı!
Onlar artık lise öğrencisi olmuşlar lise yıllarına da aynı şehirde ve aynı okulda hatta aynı sınıfta devam ederken, köydeki dedikodular kaynar kazana dönmüştü.
Haftasonraları köye beraber gelip gitmeleri de alevlendiriyordu milletin ağzındakileri, çürümeyen sakız olunca Fatme'in babası kızını okuldan aldı ve annesiyle birlikte kır işlerine başladı Fatme.
Babası çobancılık yaptığı için pek köylülerle sohbet zamanı bulamıyor ve kızını okuldan almakla herşeyin rayına oturacağına inanıyordu.
Bir yıl sonra Stoyço Okulu bitirip köydeki kooperatifte Başkan olan babasının yanında muhasebeci olarak işe başladı. Bitti sanılan aşk yeniden alev almıştı, hem de bu defa öylesine derin, öylesine birbirinden başkasını görmeyen gözlerle bağlanmışlardı ki birbirine bir gün ele ele tutunarak anne ve babalarına  "biz evleniyoruz" deyiverdiler.
Köyde bomba etkisi yaratan bu haber en fazla anne babaları yaralamış olsa da yasaklarla sevgi biter mi??????
Her iki taraf ta ayak diredi, ille de Fatme'in babası dinimize aykırı "olmaz" diye inletince dağı taşı, sonunda hiç beklenilmeyen bir şey oldu.
İki kara sevdalıyı Fatme ve Stoyko'yu kara toprağa yar ediverdi.
Orada gördüler ki ölümün dini yokmuş.
Ne yazık ki bunu anladıklarında iş işten geçmişti çoktan.
Fatme ve Stoyço'nun anneleri mezarlık yolunda kader arkadaşları kaldılar bir ömür.
Bu acı hikâyeye çok küçük yaşta şahit olmama rağmen hala içimde Fatme ve Stoyço'yu yaşatanlardanım.