BİZE YAKIŞAN

Kimileri özelim der, kimileri güzelim der ve herkes ayrıcalığını bir türlü öne serer.
Kimileri durmaksızın mutsuzluktan kimileri hayattan şikâyet eder, oysa kimilerinin şikâyet diye yanıp yakıldığı bir başkasının umudu olduğunu aklının ucundan bile geçirmez.
İnsanoğlunun tuhaflığı olsa gerek, mutluluk denizinde yüzse bile mutluluğu daima uzaklarda arayandır.
Bazen geleceğe veya geçmişe öylesine takılır ki bugünün hakkını bile veremez.
Oysa hayatımızın anlamı bu günde hatta anlarda gizlidir.
Bir bardak kahvenin, bir demli çayın sevilen kişilerle bir arada içilmesi mutluluğun ta kendisidir farkına varabilenlere.
Hayat her zaman hak ettiklerimizi sunmayabilir ama huzura giden yolları arayıp bulmak yine bize düşer.
Kimilerine lüks villalar dar gelirken, kimisinin ufak, sıcacık mekânı mutluluktan dolup taşar, kimilerinin gönlünde kış ortasında çiçekler açabilirken, kimilerinin gönül toprağı çöllerden beter.
Umuttur insanları ayakta tutan, eğer umut etmesini bilmezsek kor dolu avuçlarımız da buz keser.
Acıları hayatımızın kimi dönemlerine katık etmeyi öğrenebilirsek eğer, kurumuş dallarımıza yağmur olup yeniden hayat vermiş oluruz.
Hayat elimizde olanı ziyan etmek değildir, acılara kedere gülebilmektir.
Başkalarının mutluluğuna sevinebilmek büyük bir olgunluktur.
Bir ömürcük değil mi bize bahşedilen nasıl olsa geçeceğiz bu dünyadan ama kendini aşa aşa yaşamak en çok yakışır insanoğluna.