Balkonlardan düşenler

Çarşıdan eve geliyordum bir dairenin 3'cü katından atılan suyu gördüm ve hemen geri çekildim, ne yazık ki önümde yürüyen birkaç çocuk balkondan atılan bu pis deterjanlı sudan aldılar nasibini.
İkisi 10-11 yaşlarında biri ise 6 yaşlarında bir ilkokul öğrencisi gibime geldi bu çocuklar...
Küçük kızın üstü başı ıslandı ve çocuk bu defa anne korkusuna kapıldı ve korkudan “annem beni dövecek” diye ağlıyordu. Öbür iki çocuk ağlayan kız çocuğunu nezaketle iki ellerinden sıkı sıkı tutarak yan sokağa saptılar.
Şehrin göbeğinde yaşasa da kimileri köyde sanıyor kendini hala eline geçeni fırlatıyor balkondan aşağı, hatta hiç çekinmeden ekmek bezleri bile silkeliyor yükseklerden aşağısının bir cadde olması onları rahatsız etmiyor oradan geçenlerin insan oldukları da...
Köyde sokak önüne atarcasına atabiliyorlar balkonlardan her türlü işlerine yaramayanları yolunda rahatça yürüyüp giderken insanın üstüne düşen pis sular, ekmek kırıntıları, peçeteler çok rahatsız edici şeyler. Şimdi bugün burada tam adres vermesemde herkesi rahatsız edebilecek bu gibi davranışları bir kişi bile yapsa etrafındakileri de gölgeleyen davranışlardır.
Balkonlardan fırlatılan çiklet kâğıdı veya temiz su bile olsa, terbiyeye, kültüre aykırı bir durumdur. Herkes elinde olanları ve işine yaramayanları balkonlardan atmaya başlarsa yollarımız çöplük olur.
Hepimiz Kırklareli'ni seviyor, tertemiz bir şehir istiyoruz güya, bu biçim davranışlarla mı ulaşacağız hedeflere?
Yoksa diyorum kendi kendime biz bu söz ettiklerimin dışında mı yaşıyoruz?
Ayrıca o çocuğun da hiç suçu olmamasına rağmen annesinden bu kadar korkması anormal geldi bana. Demek ki bu yaşta güvensizliği tatmış, ileride yetişkin biri olduğunda o da aynı güvensizlikle davranacak çevresine.
Şiddetle büyüyen çocuklar şiddete meyilli olabiliyor ileride. İlle de bir çocuğun annesine güvenememesi de apayrı ve uzun uzun tartışılır.
Çünkü anne tek sığınacak limandır her zaman, bunu her anne çok iyi bilmeli ve çocuğu yargılamadan dinlemeyi bilmelidir.
Aksi halde, korkak, sevgisiz, güvensiz yetişecek bir çocuk kimseye güvenmeyecek.
Güven başarının yarısıdır. İçinde güven barındırmayanlar tek başına yarışsalar bile yine sonuncu olurlar.