BÜYÜKÇEKMECE RİZELİLER DERNEĞİ'NDE

Kasım ortalarında bir Pazar sabahı. Yıl 2015.
Büyük Çekmece'deyiz.
Berrak Türküler THM Korosu üyesi üç kişiyiz.
Emekli üç öğretmen.
Ritimcimiz Bayram Ergül agamla beni, Büyük Çekmece Rizeliler Derneği'nin kahvaltısına götüren, emekli İlköğretim Müfettişi ve Eski İlçe Milli Eğitim Müdürü, Rizeli Resul Turan.
Gaziosmanpaşa-Beşyüzevler'den kalkıp sabah sabah Büyük Çekmece'ye gidiyoruz.
Neden?
Kahvaltı için.
Neden?
Kahvaltı bahanesiyle insanlarla tanışmak, bilişmek, sevgi ve gönül alış verişi yapmak için.
Neden?
Onlarla birlikte türküler söylemek için.
"Rize" deyince…
Benim, beş yıl kaldığım yer. 1979-1984 arası, ailece, beş yıl suyunu, çayını içtik, beş yıl ekmeğini yedik.
"Rize" deyince neler gelir akla?
Tabi ki çay!
Tabi ki yemyeşil doğası, masmavi denizi! Tabi ki hamsi, tabi ki Ayder Yaylası, Anzer Yaylası ve balı, Hemşin Yaylası vs…
Başka ne gelir akla?
Hani, var ya… Şevki Yılmaz gelir. Mesut Yılmaz gelir. Atatürk aleyhtarı bazı insanlar gelir.
Sonuncusunu söylemiyorum. Siz söyleyin.
Rize denince akla, nedense tutucu bir yöre gelir. Benim aklıma öyle geliyor. Zorla değil ya.
Uzatmayayım.
Peki, biz neler yaşadık, Kasım ortalarında bir Pazar sabahı, Büyük Çekmece Rizeliler Derneği'nde.
Sıkı durun.
Bir kere…
Öncelikle, bizi öylesine sıcak duygularla, öylesine sevgi ve saygıyla, öylesine içtenlikli biçimde karşıladılar ki…
Dernek kapısına yaklaştığımızda, çağdaş, Türkiye Cumhuriyeti'ne uyumlu, aydınlık yüzlü kadınlar vardı kapıda.
İçeri girdiğimizde de aynı görüntüyle yüz yüze geldik.
Dakka bir, gol bir! Bayram aga da, ben de, bundan çok hoşnut, çok mutlu olduk.
Yönetim odasına alındık. Çaylarımız geldi.
Dernek Başkanı Turgut Berberoğlu, güzel bir konuşma yaptı. "Bizim burada önceliğimiz aidat toplamak değildir. Aidat toplanır, toplanmaz, sorun değildir. Rize'nin işadamları, Rizeli zenginler Büyük Çekmece'de bir derneği yürütecek anlayışta insanlardır. Biz burada hemşerilerimizi bir araya getirebiliyor muyuz, buluşturabiliyor muyuz, Rize'nin ve Rizelilerin sorunlarını hep birlikte konuşabiliyor muyuz, bizim için önemli olan budur. Para nerden olsa bulunur. Biz asıl sizi nerden bulacağız, bizim derdimiz, sorunumuz budur.
Geçtiğimiz hafta Atatürk Haftası'ydı. Yurdumuzda büyük bir heyecanla Atatürk anıldı. Atatürk, bu ülkenin vazgeçilmezidir. Yalnız üzüldüğümüz bir şey oldu. Gebze'de çok önemli bir kurumda Atatürk'ün resmi ters, tepesi aşağı asılmış. Bu bizi çok üzdü. Gerçi sonra düzeltilmiş ama bu olmamalıydı.
İkinci olarak, Fransa'daki terör olayını kınıyoruz. İnsanlığın böyle büyük felâketlerle yüz yüze gelmemesi için dua ediyor, dilekte bulunuyoruz."
Böylesi, değerli, yararlı bir konuşma yaptı başkan.
Resul Turan, "Hayat bir dayanışma ve yardımlaşmadır. Dernekçilik bir hizmet alanıdır," dedi.
Dernek ve yönetim kurulu üyesi Hüsnü Aslan, "Dayanışma, acıları paylaşmaktır. Güzellikleri çoğaltmaktır. Ben çok yoksul bir çocukluk yaşadım. Likapa yaprağı yedim. Yokluğu, yoksulluğu çok iyi bilirim. Üşüyerek büyüdüm. Sırtımıza, ayağımıza giyecek bişey bulamadığımız oldu. Rize sokaklarında gazete, simit sattım. Yedi yaşında su sattım. On yedi yaşında, sakallı bir amcanın bana verdiği öğüdü unutmadım…" biçiminde, güzel şeyler aktardı dinleyenlere.
Olayın en can alıcı, en hayran bırakıcı yanlarından biri, Rizeli Eski Müftü'nün, yemek öncesi yaptığı duayı Türkçe yapmasıydı. Hayran kaldım. "Aldığımız gıdaların vücudumuza yararlı olmasını sağla Allahım. Bizi fitneden fesattan koru Allahım. Bize bu gıdaları veren kardeşlerimizin hanelerini huzurlu eyle Allahım!.."
Bu ne güzel bir müftüydü. Bir de güzel olay anlattı sonunda, Rize'de yaşanmış. Sonunu yarım bıraktı, biz anladık.
Tabi, böyle bir ortamda, Rize'de beş yıl yaşamış, oralara beş yılını vermiş bir kişi olarak ben de konuşmam mı? Konuştum. Rizelileri, bu Atatürkçü duruşlarından ötürü çok sevindiğimi söyledim.
Kahvaltı çok kaliteliydi. İspir balına varana kadar…
Türküler de bizden oldu artık.
Bir de kemençeci, kendi solistiyle. Eh! Rize olur da kemençe olmaz mı?
Böyle bir güzellik yaşadık Büyük Çekmece Rizeliler Derneği'nde.
Nice güzelliklere…