BULGARİSTAN ANILARI GELİP DE BULMAMAK VARMIŞ

Bulgaristan gezim sona erdi.
Gençliğimin şehrine veda ederken hüzün ve mutluluk arasına sıkışmış gibiydim oralardan ayrılmanın kekremsi tadı Türkiye'me geleceğimin heyecanı biri birine karışmış, yerle gök arasında bir durumda bırakmıştı beni.
Gazetem, Derneğim, arkadaşlarım, sanki el ediyorlardı bana sınır ötesinden.
İnsanın doğup büyüdüğü yerlerden kopması kolay olmasa da, vatan denilen yerin doğduğun yer değil de, doyduğu yer olduğunu zamanla öğreniyor insan
Ne kadar inkâr edersek edelim her veda biraz burukluk biraz da acı gizler.
Artık bir yıl sonra gelecektim bu topraklara. Bir yıl kısa, olduğu kadar da uzun bir zamandır.
Biraz derin düşünecek olursak eğer beş dakika bile yeterlidir dünyanın alt üst olmasına.
Vedaları sevmediğim için kimselere veda etmeden sabahın seherinde koyulduk yola.
Rüzgârın şiddetinden dalından kopma korkusuna kapılan yapraklar mendil misali sallanıyordu geride kalan anıların ardından
Gezip gördüğüm 20 gün içinde, çok değişmiş, gecen onca acıları unutmuş ve hala Türklüğünden utanan gençler gördüm.  Bunları Bize yaşatanlara tapanları da gördüm çocuklarına Türkçe öğretmekken utananları da sezdim, Türklüğünden kurtulduğuna şükredenleri de, Türkçeyi küçümseyenleri de, sabırla dinledim.
Bütün bunların menfaat için yapıldığını biliyorum ne yazık ki menfaat diye, diye, kendi özlerinden ödün verenler gurursuz yaşamaya mecburdurlar..
Ne gördüklerimi ne de hissettiklerimi unutmak mümkün olmasa da, Bulgaristan'da yaşayışta Türklüğün böyle kolayca insanüstünden sırası gelince çıkarıp atılmayacağına inanan insanlar da gördüm