BAŞKA BİZ

Düşündüm de şöyle bu gece derin, çaktırmadan bize bizi terk edenler var.
Yağmurlu gecenin davetsiz misafiri geçmişin anılarından bir demet sundu bana.
Köşelerden, bucaklardan silik hatıralar tozlu albümlerin sararmış resimlerinden gülümseyen yüzler geçti karşıma.
Hiç unutamaz dediğimiz önümüzde dize gelen aşklar, ömrünün sonsuz sandığımız vefalı dostlar,
Türlü çıkarlar için önümüze serilen postlar, canımızdan öte can sandıklarımız, ismini titremeden anamadıklarımız, bir gün görmeyince öleceğimizi sandıklarımız hepsi uçup gitmişler bu günlerden.
Kimisinden unutulmaz anılar, kimisinden kabuk tutmuş yaralar, kalmış akıp giden zamanla.
Ne uğruna yeminler ettiğimiz, ne kiminle bittiğimiz, yılların ötesinde soyulmuş soğan gibi kalan sadece biz kalmışız biz.
Bu gün yanımızda olanları zaman alıp götürmeden, varlıklarını anıya dönüştürmeden kıymetlerini bilmeliyiz.
Dedim ya terk edenler var bizi, bizlere çaktırmadan.
Bazen elimiz, bazen ayağımız, gözlerimizin feri, düşüncelerimiz, gülüşlerimiz, hüzünlerimiz, güvendiklerimiz ve hatta asla olmaz dediklerimiz.
Her şey değişiyor zamanla, farkında olmadan biz.
Bazen hiç umursamadığımız ufak tefek mutluluklar, bazen yakın olan uzaklar, sevgi sandığımız tuzaklar bizi bizden ayrı koyabiliyor.
Sunuda fark ediyor insan, bizde oluvermişiz bir başka biz.