BAHAR AYI

Ağaçlar, çiçekler, dereler, böcekler hepsi tabiatın süsüdür.
Rengârenk açan çiçekleriyle, çiçeğinde arısı, kelebeği ile mest eder insanları.
İlle de bahar ayları, sadrımı kırları renklerin cümbüşü davet buyururlar yoldan geçenlere.
Bahçelerde top, top kirazlar, tarlalarda özgürce dolaşan rüzgârlar öpüşürken özgürlüğün gülüşüyle, neye baksa oralarda gözü kalır insanın.
Yol boyunda açmış bir kır çiçeğinde bir çift göz görürsün, nokta, nokta yıldız, yıldız bezelenmiş.
Çekinmeden çamur dikekli toprağa yüzünü sürersin, güzelliğin böylesine bir ömür özenilmiş diye.
Bir çiçeğe bakarsın, bir de boyun bükersiz, böylesi güzellik nerede görülmüş diye.
Bahar gelince ırmaklar göklerde çağlar, yıldızlar salkım saçak düşer gecelere, sanki dört mevsim cennet kapısı açar, bazen de kuşlar kanatsız uçar.
Bahar geceleri sütlü kahve gibidir, içmesine doyulmaz, gündüzler ipek misali ele avuca sığmaz.
Uzaklarda kalmış ayak izleri bile bahar aylarında gelip hayaline dolaşır.
Yağmurlu gece lezzeti gibidir bahar, ne umutlar canlandırır şimşek, şimşek bakışınla.
Ummadığı bir armağana kavuşmuş çocuk gibi, bırakıverirsin kendini acemice onun avuçlarına.
Bir yanda rüzgârın şarkıları, bir yanda kelebek dansları silince kıştan kalma tüm huzursuzlukları, bir de ne göresin kalbin bile elinde çarpmaya başlar.
Doludizgin yağmurlardan gökkuşakları doldurur bardağına.
Tebessümler çiçek açar, sitemler bile güle dönüşür.
Dört mevsimin ecesidir bahar, çöllerde keşfedilen su gibi mutlu eder insanı.
Gözlerde ferlerin bittiği yerde birleşiyor sanki toprak gökyüzü, baharda açılan sümbüller güller her sabah seherinde öper yüzümüzü.
Denizlerin şımarık dalgaları gibidir bahar ayları, çeker insanı kendi içine.
Güneşinin kızıla çaldıran hali her gece buseler sunar sevdiklerine.
Sıcacık ekmek kokar toprak, dünyalar içinde sanki başka bir dünya.
Her yaprağı bir efsane, bir şiir, rüzgârları bestelere şarkıdır.
Dört yanında dört mevsim her an aşka çağrıdır bahar